Zwanger in Zweden 2

Nog steeds zwanger, nog steeds in Zweden, inmiddels weer wat wijzer, ook over verschillen met Nederland.

De ouderschapscursus. Voor alle ouders die hun eerste kindje verwachten is er de ouderschapscursus. Over de bevalling, en de tijd daarna. Over hoe een bevalling ongeveer zou moeten gaan. Over hoe een bevalling ook kan gaan, als er een keizersnee of een tang nodig is. Over wat voor pijnbestrijding er mogelijk is, en dat begint met een hele rits aan vrij natuurlijke methodes: een warme douche, massage, beweging, een TENS apparaat (met van die plakkers met stroom om de pijn te verlichten) en zelfs acupunctuur. De meeste hiervan zijn dus ook thuis toe te passen, waar we de eerste fase moeten proberen zelf door te komen. De acupunctuur kunnen ze voor je doen in het ziekenhuis, waar je bovendien ook in bad kan, en daar hebben ze natuurlijk ook lachgas en een ruggenprik en dergelijke.

Een sessie ging over borstvoeding. In Nederland hoorde ik praten over de ´borstvoedmaffia´ oftewel, men is er wel heel erg op gebrand dat je borstvoeding geeft. Hier in Zweden lijkt dat iets minder te zijn. De vroedvrouw vroeg eerst aan ons hoe we dachten over borstvoeding, pas daarna kwam ze met een folder en een uitnodiging voor de bijeenkomst op de proppen. De dame in kwestie heeft twee uur lang weten te praten over borstvoeding, met behulp van een babypop en een gehaakte tiet illustreerde ze het geheel. In Zweden bestaat geen kraamhulp, maar deze mensen van de `babyafdeling` zijn 365 dagen per jaar overdag te bereiken voor vragen en je mag natuurlijk ook langskomen. 

Verder zijn we ingelicht over wat maatschappelijk werk voor je kan betekenen als het niet zo lekker loopt thuis nadat je ineens met z´n drieën bent. Ook van het consultatiebureau zijn ze komen vertellen wat ze precies gaan doen gedurende de eerste 6 maanden. De eerste keer komen zij thuis langs, als het kindje net geboren is. Daarna zijn het neem ik aan dezelfde onderzoekjes als in NL: wegen, inenten vragenlijsten over de ontwikkeling. 

Veel informatie te verwerken in 4 keer, maar heel nuttig om alles een keer gehoord te hebben denk ik, tegen de tijd dat het zover is komt het dan makkelijk weer bovendrijven. 

Ondertussen hebben we ongeveer elke drie weken een afspraak bij de vroedvrouw, binnenkort elke twee weken. Hiervoor wordt nog steeds elke keer rustig de tijd genomen. Er wordt naar het hartje geluisterd, mijn bloed en gewicht worden in de gaten gehouden. 

Omdat het nu zomer is, is er geen zwangerschapsgymnastiek. Wel kunnen we nog als Zweden weer uit zijn zomerlethargie stapt (half augustus) een rondleiding krijgen op de verloskunde- en kraamafdeling in het ziekenhuis in Halmstad waar de bevalling gaat plaatsvinden. We zullen daar ongeveer 3 dagen vertoeven dus wel zo rustig om alles van te voren al gezien te hebben. 

Een laatste verschil met Nederland: de box hebben we in Nederland moeten kopen, want die bestaan hier niet. Kinderen horen niet in een kooi. In een standaardwerk over kinderen staat hier dat `de meeste kinderen houden niet van een box, ze voelen zich opgesloten en belemmerd. Buiten de box bevinden zich een heleboel spannende dingen die lokken en daar kunnen ze dan niet bij.` Het voorstel van de schrijfsters is vervolgens om het kind buiten de box te leggen en het gevaarlijke voorwerp in de box. Maar ik neem aan dat ze dan niet aan een pasgeborene denken maar aan een iets ouder kindje. Dus wij kochten een box in Hellendoorn of all places en die staat nu in de woonkamer. 

Nu nog een week of 6 te gaan. De kinderkamer is af, de familiewieg van onze verhuurder is opgemaakt voor bij ons op de kamer. Ik loop rond met zo´n bekkengordel zodat ik niet te ver uit elkaar val als ik loop of sta. Ik geloof dat dit in Nederland bekkeninstabiliteit heet, maar hier heet het dat je `voegen losser worden` en dat vind ik een zeer treffende en wat rustgevender beschrijving, want dat is precies wat er gebeurt. Volgende week ga ik nog een week voorbereiden op school voordat mijn zwangerschapsverlof van minstens het hele schooljaar begint. We weten nog niet precies hoe je een kind aangeeft in Zweden, het lijkt er op dat het Burgerservice nummer vanzelf komt als het ziekenhuis heeft doorgegeven dat je een kind hebt gekregen. Vervolgens heb je drie maanden om de naam door te geven. Wel hebben we beschuiten en muisjes in huis (Ja, in 2 kleuren, want we weten nog steeds niet wat Willempie is). Geboortekaartjes bestaan hier ook niet, dus die komen ook uit nl. De offroadbestendige kinderwagen komt over 3 weken. Wij zijn er wel klaar voor!