Anders in Zweden, deel III

En dan is dit al weer het derde deel… Vorige week schreef ik tot slot over onze fietsen. Zweden zelf zijn erg van de auto, voor bijna ieder stukje. De afstanden zijn natuurlijk ook van een iets ander niveau dan in NL, en zeker als je op het platteland woont is een auto zo goed als onmisbaar. Ook de schoolbus komt niet overal. Wat mij dan wel opvalt is dat je, nog meer dan in Nederland, twee categorieën automobilisten hebt: zij die braaf rijden, en zij die dat niet doen. De bravo’s rijden exact de toegestane snelheid, en vaak nog iets minder. Toegegeven, het boetestelsel is zodanig dat je na een boete serieus afvraagt waarom je dat niet ook hebt gedaan. Bijna EUR 400,- voor 5 km te hard in de bebouwde kom is voor iedereen een echte afstraffing. Wees gerust: dat is ons hier nog niet overkomen. Serieus! 

Op het platteland wordt er (gelukkig) niet zo heel veel gepatrouilleerd en gecontroleerd, dus kun je op iedere weg rustig tot 10 km te hard rijden. Doet ook bijna iedereen – behalve zij die braaf rijden. Ook bussen en vrachtwagens (bijna standaard 25m lang – enorme gevaartes) rijden lekker door. Doordat bijna geen enkele weg vlak is, maar vaak een heuvel of klimmetje kent is het geen overbodige luxe om de vaart er een beetje in te houden. Ook op ‘grusväg’ ofwel de onverharde, gravelachtige wegen, die hier nogal veel liggen, wordt lekker doorgereden. Vaak mag je daar 70 km/u, maar als je het grint in je wielkasten de lottoballen hoort nadoen haal je je voet snel van het pedaal. Niet zo gek dat bij Zweedse auto’s de binnenkant van de wielkasten niet van plastic zijn maar een stukkie steviger gemaakt. Om daar op door te gaan: in Zweden wordt niet, zoals in Nederland, de meest zuinige auto het best verkocht, maar een eigen product: de Volvo V70. Stukje ‘koopt Zweedsche waar’ of krijgen Zweden korting op Volvo’s? Ik ben er nog niet achter.

Het Zweedse wegennet is na Nederland ook wel wennen. Ze zijn ook hier dol op rotondes, maar minder op een overdaad aan verkeersborden. Een afslag wordt meestal één keer aangekondigd, en dan staat het volgende bord ter hoogte van de weg die je in moet. Bij iedere kruising van min of meer doorgaande wegen (die zijn niet altijd verhard, echt) staan dan wel wegwijzers naar de dichtstbijzijnde grote(re) plaatsen. Behalve als je op militaire oefenterreinen terecht komt, heb ik horen vertellen… In Zweden leiden overigens wel alle wegen, alsof het oude Rome hier heeft gelegen, van en naar Stockholm. In dit deel van het land lopen de snelwegen alleen van zuid naar noord, en niet van west naar oost. Lastig, als je wel in die richting reist.

Er zijn wel verbindende wegen, maar die zijn maar op enkele gedeeltes 100 km/u en meer dan tweebaans. Daar hebben ze dan wel een prima systeem voor neergelegd. Bijna overal is wel ruimte voor drie banen, maar vier is te veel van het goede. Geld, moeite, verkeersaanbod, dat soort werk. Op sommige wegen zijn de twee banen dan zo breed, dat je met een beetje medewerking van de tegenligger prima een vrachtwagen of trekker kan inhalen, op andere wegen is wel een (soort van) vangrail en wordt de ‘derde baan’  afwisselend aan en ene en andere rijrichting toegevoegd.

Zie het maar als een tijdelijke extra rijstrook of kruipstrook die over 1,5 km aan jouw rijrichting wordt toegevoegd, zodat je vrachtwagens of auto’s-met-caravans kunt inhalen waarna je weer tot één strook invoegt. Uiteraard keurig en tijdig aangegeven.

Tot slot nog even ingaan op de reacties van vorige week: Zweden zijn echt waar een merkwaardig volkje. En ja, ze geloven heilig dat hun manier de beste en eigenlijk ook enige manier is. Een mooi voorbeeld daarvan is de manier waarop ze hier papier perforeren. Daar hebben ze, als enige land ter wereld, een afwijkend systeem voor bedacht. In plaats van de gewone twee gaten moeten er maar liefst vier gaten in een te perforeren vel papier. En dan niet zoals je ook wel eens in NL ziet op ongeveer gelijke afstand van elkaar, maar rond het midden van het vel. Om het gebruik van het andere systeem te ontmoedigen sturen de meeste instanties voorgeperforeerde A4’tjes per post. Zo houd je een complete industrie op de been… Omdat beelden meer zeggen dan woorden: zie de foto.

Omdat ik in de afgelopen week genoeg dingen ben tegengekomen die ook het moeite van het beschrijven waard zijn heb ik zeker nog stof voor een vervolg. Mochten er desondanks toch opmerkingen of suggesties zijn om bepaalde onderwerpen terug te zien: reageer!