Hoe gaat het nu met ons augustus 2015

Zoals beloofd komt hier nog een update over ons wel en wee in Långaryd, Zweden. We wonen nu bijna drie jaar in het gehucht Holmen. Inmiddels kennen we onze buren, geven elkaars katten eten als we weg zijn. We weten niet meer beter dan dat we de hele zomer bezig zijn met het kloven, zagen en stapelen van haardhout voor de komende winter. De hoeveelheden groentes in de moestuin zijn wat beter afgestemd op wat we ook echt eten en we weten waar we in het bos cantharellen, bosbessen, vossebessen en frambozen kunnen vinden. De grootste verandering is dat er nu een kinderkamer is met bijbehorend kind en dat je steeds vaker struikelt over vergeten speelgoed. Ons eerste huis hier huren we. We zijn begonnen met het verkennen van de huizenmarkt. Dan is het belangrijk om te weten wat je wilt, en vooral wat je niet wilt. Dit hebben wij bewerkstelligd door afgelopen zomer uiteenlopende te koop staande vrijstaande huizen te bekijken. De volgende stap is om nu flink door te sparen, omdat je hier 15 % van de koopsom mee moet brengen bij het kopen van een huis.

We zijn ooit hierheen verhuisd omdat Iris een baan had gevonden op de school in Landeryd. Inmiddels heeft ze daar twee schooljaren gewerkt in een groep 4/5, dit werd het jaar daarna een groep 5/6. Daarna was zij een schooljaar met zwangerschaps/ ouderschapsverlof. En vanaf morgen beginnen de voorbereidselen voor een volgend schooljaar in de kleuterklas. De leerlingen in die klas zijn geboren in het kalenderjaar 2009. De kleuterklas fungeert als een overgangsjaar tussen het kinderdagverblijf en groep 3. Op de klassenlijst die bekend was voor de zomervakantie staan 18  kinderen, maar met het tiental asielzoekersappartementen in Landeryd weet je het nooit precies totdat het zover is. Vorig schooljaar is groep 3 gedurende het schooljaar bijvoorbeeld bijna verdubbeld. Ik (Iris) heb er heel veel zin in, maar het is natuurlijk ook altijd spannend! Ook nieuw dit schooljaar is dat ik het moedertaalonderwijs voor de Nederlandse kinderen in de gemeente ga verzorgen. De groep van 6 kinderen in de leeftijd van 8 tot 15 krijgt een keer in de week na schooltijd les in Nederlandse taal en cultuur. Zweedse gemeentes zijn verplicht lessen in moedertalen aan te bieden als er een groep van minstens vijf kinderen geïnteresseerd is. Onze gemeente heeft tot vorig schooljaar succesvol net gedaan alsof hun neus bloedde, maar nu zijn de op de vingers getikt door de onderwijsinspectie en worden de lessen eigenlijk georganiseerd, mits er een geschikte leraar gevonden kan worden. Ook dit is erg leuk en spannend! Eindelijk kan die enorme doos met Nederlandse leesboekjes die ik op An Noer gebruikte van zolder! Joost is de afgelopen maanden werkzoekend geweest, maar vanaf morgen is hij met ouderschapsverlof, omdat Franka pas na haar eerste verjaardag op de `voorschool` zoals dat hier heet, mag beginnen. 

Een nieuw sociaal leven opbouwen in een nieuwe woonplaats heeft altijd even tijd nodig, en dat moet je het ook geven. Inmiddels voelen we ons ook wat dat betreft thuis in de omgeving. We komen over de vloer bij Zweden, Denen, Nederlanders en Duitsers. Je merkt toch dat de Zweden die hier vandaan komen geen nieuwe vrienden nodig hebben en er dus ook geen extra moeite voor doen. Voor veel buitenlanders is dat anders en we vinden elkaar dus ook! Ook heb je vaak meer contact met Zweden de nieuw zijn in de omgeving en die dus actiever netwerken. Inmiddels zijn we ook betrokken bij het lokale krantje (Iris) en de dorpsvereniging (Joost). We zijn ongeveer een keer per jaar in Nederland en we krijgen ook veel bezoek hier. Het leuke aan bezoek van familie en vrienden is dat je elkaar gedurende een periode heel veel ziet. Zo praat je niet alleen bij, maar ook over andere zaken, ook al worden er nog steeds veel vragen gesteld over de verschillen tussen de twee landen. Maar dat geldt trouwens ook voor onze Zweedse vrienden. Wij blijven gewoon vergelijken, er komen ook steeds meer dingen langs omdat je met je baby meegroeit in het ontdekken van gewoontes en gebruiken rond zorg en scholing van kinderen. Alleen moeten we inmiddels om te kúnnen vergelijken wel soms opzoeken hoe babydingen in Nederland geregeld zijn, want dat hebben we daar niet aan den lijve ondervonden.